<div> Bu cümleler, üç yıl önce Haliç Köprüsü'nden atlayarak yaşamına son vermek isteyen 25 yaşındaki Begüm Şipal'a ait. Açılan branda sayesinde şans eseri ölümden dönen ancak boynu dahil ayağına kadar tüm kemikleri parçalanan Begüm, ölümle yaşam arasındaki o ince çizgiyi, yaşadığı travmayı ve tedavi sürecini anlattı. İntihara kalkıştığında sadece 22 yaşında ve özel bir üniversitede iletişim fakültesi öğrencisiydi. Sabah'tan Pervin Metin'e konuşan Şipal'in sözleri oldukça çarpıcı...</div> <div> </div> <div><strong>SON DUAMA KADAR HATIRLIYORUM, SONRASI YOK</strong></div> <div><strong> </strong></div> <div>Aynı zamanda Anadolu Ateşi ekibinde dans ediyordu. "Hayattan, beklentilerimden bunalmıştım. Yaptığım yanlışlarla boğuşuyordum. Bir kaçış, kurtuluş istiyordum. Başarılı bir hayatım vardı ama mutsuzdum. İçinde bulunduğum çıkmazı ise kimseyle paylaşamadım" diyen Begüm, artık hayata umutla, gülümseyerek bakıyor. Hayallerinin, ideallerinin peşinden koşmak için kendini hazır hissediyor. Tedavisi hâlâ sürse de desteksiz yürüyemese de "Düştüysek kalkarız, daha ölmedik ya" diyor. İşte anlattıkları: </div> <div>Bu tercih Sabah kalktığımda ya da okulda aklımda yoktu. Her şeyden çok sıkılmıştım. Okulda mitoloji dersinde hem gülüp hem ağlamaya başlamıştım. Servise binip evin önünden geçerken bir an eve gitmeyi bile düşündüm ama vazgeçtim. Nedenini belki de hâlâ çözemediğim gerçeklerden birisi aslında. Atladığım sırada aklımdan geçen eski sevgilim B.G.'ydi. Beni yalanlarıyla kandırmıştı. Kendi canımı alarak, canını acıtmak istiyordum. Öte yandan ailemi düşünüyordum. Geçmişte bazı sorunlar yaşamıştık. Unutmadığımı ve içimde yaşadığım acıları göstermek istemiştim. Bir de kendimi cezalandırıyordum yaptığım yanlışlarla ilgili. Son duama kadar her şeyi hatırlıyorum ama ellerimi bıraktığım an ve sonrasını yok. </div> <div>Nabzım atmıyormuş. Kalp masajı yaparak tekrar nabız almaya başlamışlar. Uzun bir süre bilincim yerinde değilmiş. Makineye bağlı yaşamışım uzunca. Bilincim yerine geldiğinde, atladığımı hatırladığımda pişmanlıklar içindeydim. Büyük ameliyatlar geçirdim. Vücudumun belli yerlerine geçici platinler takıldı. Sol tarafım felç geçirdi. 5.5 ay büyük acı çekerek, ağlayarak fizik tedavi gördüm ama pes etmedim. Fizik tedaviye ve spora devam ediyorum. Kısa bir süre sonra kullandığım bastonu bırakıp kendim yürümeye başlayacağım. Hâlâ psikolojik destek alıyorum. Uzun süre geçti ama her hatanın elbet bir bedeli oluyor. </div> <div> </div> <div><strong>'AYAKTA DURABİLİYORUM' </strong></div> <div> </div> <div>O günden bugüne çok daha iyiyim. Kendimi güçlü hissediyorum. Ne kadar güç durumlar yaşasam bile pes etmemeyi öğrendim. Bu saatten sonra beni hiçbir şeyin yıkamayacağını düşünüyorum. Ayakta durmayı önce ailem sonra arkadaşlarım sayesinde başardım. Onların bana verdiği güçle kendimi yeniledim. Okula sağlığımdan dolayı ara verdim. İlerleyen zamanlarda devam etmeyi düşünüyorum. Sosyal medya uzmanı olarak çalışmaya başladım. Grafik tasarım, web site ve sosyal medya işleri yapıyoruz. Okulumu bitirmek, işimde yükselmek ve çoluk çocuğa karışmak istiyorum. Eskisi gibi iyi bir dansçı olacağımı sanmıyorum ama düğünümde dans etmeyi çok istiyorum. </div> <br>